31 Mart Olayı :

Yeni açılan mecliste ittihatçılar çoğunlukta olduğundan padişahın meclisi kapatma yetkisi kaldırılmış ayrıca hükümet padişaha karşı değil meclise karşı sorumlu hale getirilmiştir.
Yeni yönetime karşı olan kişiler ve partiler halkın dini duygularını istismar ederek büyük bir ayaklanma başlattılar. İstanbul’da büyük olaylar çıktı. Ayrıca İstanbul’daki bazı gazeteler meşrutiyeti ağır bir şekilde eleştirmişlerdir.
Bir gazeteci ve milletvekilinin vurulması olayları daha da alevlendirmiştir. Bu gelişmeler üzerine İstanbul’daki Avcı Taburları isyan başlattı (13 Nisan 1909).
Bu tarih Rumi takvime göre 31 Mart’a denk geldiği için 31 Mart Olayı denmiştir.

İsyancılar, meclis binasına yürüyerek sadrazam ile meclis başkanının istifalarını istemişlerdir. Ayrıca ittihatçı olarak bilinen bazı kişiler öldürülmüştür.
Bu gelişmeler üzerine İttihat ve Terakki Partisi, isyanın bastırılması için merkezi Selânik’te bulunan Hareket Ordusu’nu görevlendirmiştir.
Kurmay başkanlığını Mustafa Kemâl ile komutanlığını Mahmut Şevket Paşa’nın yaptığı bu ordu İstanbul’a gelerek isyanı bastırmıştır.

✍ 31 Mart Olayı, Şeyh Sait İsyanı ve Menemen Olayı mevcut yönetime karşı yapılan ayaklanmalardır.

✍ Olaylara karıştığı gerekçesiyle dönemin padişahı 2. Abdülhamit tahttan indirilmiş ve yerine 5. Mehmet Reşat getirilmiştir (27 Nisan 1909).

✍ Hareket Ordusu’nun 31 Mart Olayı’nı bastırması ordunun yenilikleri koruduğunu göstermektedir.

Bu olaydan sonra Kanunuesasi’de bazı değişiklikler yapılmıştır. Bu değişiklikler şunlardır:

★ Padişah mecliste anayasaya bağlılık andı içecektir.
★ Padişahın meclisi kapatma yetkisi zorlaştırılmıştır.
★ Ayan ve Mebusan Meclisi üyeleri padişahtan izin almadan yasa önerme yetkisine sahipti.
★ Uluslararası antlaşmalar meclisin onayından sonra yürürlüğe girecektir.
★ Bakanlar Kurulu meclise karşı sorumlu hâle gelmiştir.

OSMANLI’DA NÜFUZ MÜCADELESİ VE DEMİRYOLU SAVAŞLARI

Avrupalı Devletler, 19. yüzyılda iyice güçsüzleşen Osmanlı Devleti’ni bazı nüfuz bölgelerine bölmeyi düşünmüşlerdir.
Sonraki aşama ise bu nüfuz bölgelerini kendi sömürge imparatorluklarına katmaktı. Bundan dolayı Osmanlı topraklarında demir yolu yapımına hız verdiler. Özellikle Fransa, Almanya, Avusturya ve Rusya müthiş bir rekabete girdiler.
Yani gözüken; Osmanlı toprakları Avrupalılar için hâlâ çok iyi bir pazardı. Dolayısıyla rekabete değerdi.