OSMANLI İMPARATORLUĞU’NDA FETRET DEVRİ (1402-1413)

Yıldırım Bayezid vefat ettiğinde hayatta beş oğlu bulunuyordu. Bunlardan Emir Süleyman, babasının veziri Ali Paşa ile Edirne’ye gelmiş ve hükümdarlığını ilan eylemişti. Ankara savaşında ihtiyat birliklerine kumanda eden Çelebi Mehmed de, eyalet askerleri ile Amasya’ya giderek, hükümet etmeye başlamıştı. Timurlenk, İsa Çelebi’ye, Balıkesir ve çevresini vermiş, babasının yanmda teslim olan Musa Çelebi’yi ise Bursa’ya göndermişti. Daha sonra, imparatorluk bünyesinde “Düzme” lakabı ile geniş akisler uyandıracak olan Şehzade Mustafa’yı da yanında götürmüştür.

Böylece imparatorluğun çeşitli yerlerinde hükümet etmeye başlayan şehzadeler, kendi aralarında, uzun ve tahripkar bir saltanat mücadelesine giriştiler. Osmanlı tarihlerinde, onüç yıl kadar süren ve Çelebi Mehmed’in üstünlüğü ile biten bu mücadeleye “Şehzadeler Mücadelesi”, devre de “Fetret Devri” adı verilmektedir.

Bu devrede, Timur’un Anadolu’nun siyasi taksimatını bir yamalı bohçaya çevirdikten sonra, Semerkand’a çekilip gitmesini müteakip, Osmanlı devletinin nüfuz ve hakimiyeti ortadan kalkmış; türedi derebeyler ile itibarı oldukça zedelenmiş bir kısım eski Anadolu beylikleri de yapıcı bir varlık gösterememişlerdir. Diğer taraftan Osmanlı devletine düşman olan Bizans ve Avrupa hristiyanları, kendilerinin yüz yıldan fazla bir zamandır yapamadıklarını, Timur’un bir meydan savaşı ile başarmasını bir fırsat bilerek, hemen hareket geçmişlerdi. Şehzadeler arasındaki bu çekişme sırasında, Rumeli yakasında hiçbir askerî harekat vukubulmadığı için, bilhassa Macarlar bazı faaliyetlere girişmişler ise de, Venedik ve Ceneviz cumhuriyetlerinin yanısıra, Rumeli’deki halkın vaziyetten şikayetçi olmaması ve Bizans’ın askerî bir muvaffakiyet gösterememesi, Balkanlar’daki Osmanlı hakimiyetinin rahat bir şekilde sürdürülmesine ve güçlü bir ordunun toplanmasına vesile olmuştur.