Osmanlı-Venedik Barışı ve Aralıklarla 16 Yıl Süren Savaşın Sona Ermesi

Osmanlı devletinin, Avrupa devletleri ile ittifak yapan Akkoyunlu devletini zararsız hale getirmesi ve Kırım ile Boğdan hadiselerini muvaffakiyetle halledip, birkaç koldan Venedik üzerine yönelmesi, 1463’ten beri Osmanlılarla mücadele eden Venedik devletini iyice zor durumda bırakmıştı. Turahanoğlu Ömer Bey’in Venedik akını ile şaşkına dönen Venedik Cumhuriyeti, Napoli kralının, akrabası olan Macar kralı ile birlikte Osmanlı padişahıyla anlaşması ve papanın yardımdan vazgeçmesi üzerine Türk hükümdarı ile yapayalnız, karşı karşıya kalmıştı. Uzun Hasan’ın 1478’de ölmesi üzerine, doğudaki önemli bir müttefikten de mahrum kalan Venedik, savaş boyunca, hem maddi, hem de manevi birçok kayıplara uğramış bulunuyordu. Bu yüzden 1478 Ocağında Tomasso Malipier’yi İstanbul’a gönderen Venedik, Fâtih Sultan Mehmed’e sulh teklifinde bulundu. Malipier, Limni adası ile Kroya şehrini ve Mora’daki Maine bölgesini Osmanlılara vermeye ve şap madeni bedeli olarak da 250.000 duka altını ödemeye yetkili kılınmıştı. Fâtih Sultan Mehmed, bunlara ilave olarak, yılda 10.000 duka da haraç ödenmesini istedi. Malipier buna yetkisi olmadığını söyleyerek Venedik’e döndü. Fâtih Sultan Mehmed, Arnavutluk üzerine çıktığı seferde, Sofya’ya vardığında, Venedik elçisi tekrar ordugaha geldi ve yıllık haracın da kabul edildiğini bildirdi. Ancak, Fâtih, çıktığı seferi ima ederek Kroya’nın düşmek üzere olduğunu, dolayısıyla onun yerine İşkodra’nın verilmesini istedi. Elçi danışmalarda bulunmak üzere Venedik’e geri döndü.

Bu arada hem İşkodra’yı kuşatan, hem de Venedik topraklarına akınlar yaptıran padişah, Venediklilerin durumundan iyice istifade etmiş ve onları istediği gibi bir sulhe mecbur kılmıştır. Nitekim Arnavutluk seferinden İstanbul’a gelir gelmez, Venedik elçisini karşısında buldu. Nihayet 25 Ocak 1479’da imzalanan anlaşma ile iki devlet arasında kara ve denizde 16 yıl süren savaş sona erdi.

Anlaşmanın bazı önemli şartlarına göre;

• Venedik, İşkodra ve çevresini boşalttı.
• Akcahisar (Kroya), Limni, Eğriboz ve Mora’daki Maine bölgesinin Osmanlılara ait olduğunu kabul etti.
• Buna karşılık Osmanlı devleti de Dalmaçya ve Arnavutluk’ta aldığı bazı yerleri Venediklilere geri verdi.
• Venedik, ticaret serbestisi karşılığında her yıl 10.000 duka ödemeyi kabul etti.
• 250.000 duka da şap iltizamına karşılık ödemede bulundu.
• Anlaşma şartlarına göre, İstanbul’da bir de balyoz bulundurma izni alan Venedik, Osmanlı ülkesinde kendi teb’asından olanların hukukunu korumayı ve çıkan anlaşmazlıkların hallini sağlayabilecekti.

Fâtih Sultan Mehmed, bu anlaşma ile haçlı plan ve tasavvurlarını iyice kırmış oluyordu. Ancak Adriyatik kıyılarında ve Osmanlı hududuna yakın bir kısım müstahkem mevki ve adalar Venediklilerin elinde kalmış bulunuyordu.