2. İnönü Muharebesi
2. İnönü Muharebesi (23 Mart-1 Nisan 1921)
Londra Konferansı sonunda, İtilaf Devletleri tarafından Sevr’in küçük çaplı da olsa değiştirilen maddeleri, B.M.M. Hükümeti temsilcilerine sunulurken, üzerinde düşünmek ve müzakereler yapmak üzere bir ayık bir süre tanınmıştı.
Ancak Londra Konferansı kararlarının cevaplandırılma süresi dolmadan Yunan kuvvetlerinin yeniden saldırıya geçtikleri görüldü. 1. İnönü Muharebesi’nin kötü intibaını silmek için Yunan kuvvetleri, 23 Mart 1921’den itibaren kuzeyde Bursa’dan, güneyde de Uşak’tan olmak üzere iki koldan taarruza geçtiler. Yunanlılar’ın bu hareketi İngiltere tarafından da destekleniyordu. Çünkü bu harekatla Sevr’in Türkler’e zorla kabul ettirilmesi sağlanacaktı.
Türk kuvvetleri İnönü önlerindeki mevzilerinde Yunan kuvvetlerini 6 Mart’tan itibaren ikinci defa karşıladılar. Mart ayının sonuna kadar devam eden çarpışmalara katılmak üzere Meclis Muhafız Alayı bile cepheye gitti. Bu kuvvetlerin gelmesiyle 31 Mart’ta ordumuzun başlattığı karşı taarruz neticesinde önemli zayiatlar veren Yunan kuvvetleri, 1 Nisan’da İnönü mevzileri önünden ikinci defa çekilmek zorunda kaldılar.
Bu arada güneyden de taarruz eden Yunan kuvvetleri, Afyon’u geçerek Çay-Bolvadin istikametinde Konya’ya doğru yayılma istitadı göstermişti. Ancak cephenin kuzeyinde elde edilen başarı üzerine, buradaki birliklerin Altıntaş’a doğru harekete geçmesi Yunan kuvvetlerini geri çekilmek zorunda bıraktı. Aksi taktirde arkadan çevrilme durumunda vaziyetlerinin çok daha kötü bir hal alacağını Yunanlılar vaktinde anlayarak işgal ettikleri Afyon’u boşaltarak, Dumlupınar mevzilerine çekildiler.
Yunan kuvvetlerinin İnönü’nde ikinci defa yenilgiye uğratılması B.M.M. Hükümeti için önemli sonuçlar doğurdu. Bunları şu şekilde belirtmek mümkündür:
* İngiltere’nin baskısı ve ağırlığından biraz da menfaat hislerinden dolayı şimdiye kadar ortaklarının yanında zoraki bulunan İtalya, tavrını daha net bir biçimde ortaya koyarak Antalya bölgesindeki birliklerini çekti. Fransızlar ise Ankara Hükümeti ile ilişkiler kurmak için uygun zaman ve zemin aramaya başladı.
* Milletin hükümete ve orduya olan güveni gün geçtikçe daha da arttı.
* Ayrıca elde edilen başarılar milletin kurtuluşa olan ümidini arttırıp, moralini yükseltti.
* İngilizler’in de Yunanlılar’a olan güveni sarsılmaya başladı.
Bu gelişmelerle Yunanlılar’ın Türkler’i kolay yenemeyeceği anlaşılmıştı. Ayrıca İngiltere’yi endişelendiren başka bir hususta Hintli müslümanların Anadolu hareketini destekleyip, İngiltere için yeni meseleler çıkarmalarıydı. Fakat bütün bunlara rağmen, İngiliz devlet adamlarının bir kısmı Yunanlıları desteklemeye devam ettiler.
Yorumlar
Henüz yorum yapılmamış.