İspanya’daki Benî Ahmer Devleti Elçisinin İstanbul’a Gelişi ve Yardım İstemesi

7. yüzyılın başında İspanya’ya ayak basan müslümanlar birkaç yıl içerisinde hızlı bir ilerleme ile bütün yarımadayı ellerine geçirmişler ve burada kuvvetli devletler vücuda getirmişlerdi.

898 yılında Endülüs Emevi devleti dağılınca, yarımadada birçok küçük devletler teşekkül etmiş ve bu devletler ile, gittikçe toparlanma gösteren hristiyan krallıkları arasında devamlı bir mücadele başlamıştı.

Leon kralı Alfons’un saldırılarına karşı önce Murâbıtlar, sonra da Muvahhidler, Endülüs müslüman devletlerine yardım etmişlerse de, Katolik Ferdinand ile kraliçe İzabella’nın birleşmeleri üzerine, ikibuçuk asırdan beri mücadelesini sürdüren Güney İspanya’daki Benî Ahmer devleti çok müşkil bir durumda kaldı. Başkenti Gırnata olan Benî Ahmer devletinin son hükümdarı, XI. Eleû Abdullah Muhammed, nihayet, çok uzakta olmasına rağmen, bir elçi ile mektup göndererek, hristiyan devletlerinin ittifakına karşı yardım talebinde bulundu.

Benî Ahmer sultanı, mektubunda, “İspanya’daki İslâm hakimiyetinin son bulmakta ve İslâm medeniyetinin ortadan kaldırılmakta olduğunu” bildiriyordu. Müteakip bahislerde de görüleceği gibi, Osmanlı padişahı, buraya, Kemâl Reis komutasında bir donanma gönderecektir.