İttihat Ve Terakki Cemiyeti

İttihat ve Terakki Cemiyeti ilk olarak 1889’da İttihadiosmani adıyla İstanbul’da kurulmuştur. Kurucuları Temo lakaplı İbrahim Ethem, İshak Sukuti, Mehmet Reşit, Abdullah Cevdet, Hüseyinzade AliBey’dir.
Bunlar Askeri Tıp Okulu öğrencileridir.
II. Abdülhamit’in 1877–1878 Osmanlı–Rus harbi nedeniyle kapattığı Meclisimebusan’ın yeniden açılmasını sağlamak amacıyla örgütlenmişlerdir. Cemiyet İtalyan birliğinin sağlanmasını başaran “Carbonari” örgütünü örnek almıştır. Ülkedeki bir çok okulda yayılmaya başlayan cemiyetin fikirleri devrin yönetimi tarafından engellenmeye çalışılmış ve birçok üyesi tutuklanmıştır. Cemiyet üyeleri yurt dışına kaçarak Jön Türklerle irtibata geçmiş ve isimlerini İttihat ve Terakki Cemiyeti olarak değiştirmiştir.
Özellikle Makedonya’da örgütlenen cemiyet siyasi faaliyetlerini artırdı. Makedonya’nın nüfus yapısının sadece Türklerden olmaması ve Avrupalı Devletlerin Hristiyan halkı korumak amacıyla II. Abdülhamit yönetimini burada etkisizleştirmesi ittihatçıların serbest hareket etmesini sağladı.
Başlangıçta Osmanlıcılık fikrini savunan cemiyet üyeleri Balkan Savaşları’ndan sonra “Türkçülük” siyaseti izlemiştir.
Osmanlı Devleti’nin I. Dünya Savaşı’na girmesine neden olan İttihat ve Terakki Parti si’nin ileri gelen üyeleridir. Özel likle Enver Paşa, Talat Paşa ve Cemal Paşa’dır.
I. Dünya Savaşı’nın kaybedilmesiyle 5 Kasım 1918’de son kongresini yapan “İttihat ve Terakki Partisi” kendini feshetti. Teceddüt Fırkası adıyla çalışmalarını sürdürdü.