Sultan Murad’ın V. Karaman Seferi

Karamanoğlu İbrahim Bey, Sultan II. Murad’ın her bakımdan desteğini görmesine ve aralarında aile bağı bulunmasına rağmen fırsat buldukça ataları gibi Osmanlı devletine isyana kalkışmaktan ve düşmanları ile ittifak kurmaktan çekinmiyordu. Doğuda Şahruh’un “Büyük Sultan” olma faaliyetleri yanında, bölgede Memluklü, Karakoyunlu ve diğer mahallî hanedanlar arasındaki çekişmeler, ibrahim Bey’e hiç olmazsa Kayseri’yi Dulkadiroğullarından geri alma ümidi verirken, Avrupa’daki ittifak üzerine Venedik ve Macarların tahriki ile Osmanlılardan bazı toprakların geri alınabilme imkanını bağışlamakta idi.

Bu sırada Şahruh’un kuvvetleri önünde dağılan Karakoyunlu İskender’in Tokat’a sığınması, Osmanlı kuvvetleri ile Şahruh’u karşı karşıya getirdi. Ancak kışı Azerbaycan’da geçirmek suretiyle batıya olan tehdidini zihinlerde bırakan Şahruh’un daha sonra bütün Anadolu beylerine, İskender’i topraklarında barındırmamalarına dair mektuplar göndermesi üzerine Sultan Murad, Timurtaşoğlu Umur Bey idaresinde bir kuvveti acele Tokat’a gönderdi. İskender çaresiz kalarak Tebriz’e doğru çekildi.

1421 yılında Sultan Murad’ın himayesinde Karaman ülkesine bey olan ibrahim Bey, Osmanlı padişahının istediği şartlara uygun anlaşma da imzalamıştı. Bu anlaşmaya göre Karamanoğlu İbrahim Bey, Hamid ilini Osmanlılara bıraktığı gibi onun tabiiliğini de kabul    etmekte    idi.    Buna karşılık Sultan Murad da kız kardeşlerinden birisini İbrahim Bey’e, diğer ikisini de kardeşleri olan Alaeddin ve İsa Beylere verdi.

Sultan Murad, yakından takip ettiği İbrahim Bey’in oynak siyasetini ve eski karekterini çok iyi bilmekte idi. Nitekim Karamanoğlu, tabiatı icabı, durumunu düzeltir düzeltmez Sultan Murad’ın Avrupa’daki meşguliyetinden istifade ile Beyşehir ve Hamid ili topraklarına taarruza geçti (1443). Sancak beyi şarabdar İlyas’ı da yanına alan İbrahim Bey’in bu hareketi Osmanlı padişahını üzerine çekti. Sultan Murad, Akşehir, Beyşehir, Seydişehir ve Konya’yı aldıktan sonra, bu son şehir halkını Afyonkarahisar’a sürmeyi bile düşündü. Molla Şükrüllah’ın şefaati ile bu fikrinden vazgeçen Sultan Murad, İbrahim Bey ile daha ağır şartlar içeren bir anlaşma yaparak Edirne’ye döndü.

Bölgede çıkan bir karışıklıktan ve Memluklülerle Karakoyunlular arasındaki mücadeleden yararlanan İbrahim Bey 1436’da Kayseri’yi fethederek Orta Anadolu’da durumunu Osmanlı devleti aleyhine güçlendirmeye başlamıştı. İbrahim Bey’in Sivas’ı tehdit edecek vaziyete gelmesi ve hatta 1437 kışında Amasya beylerbeyi Yörgüç Paşa’yı sıkıştırması, Sultan Murad’ı tekrar harekete geçirdi. Daha önce de Dulkadiroğullarını destekleyen padişah 1437 ilkbaharında, bu devlet ile birlikte, doğudan ve batıdan Karamanoğlu’nun üzerine hücuma geçti. Tokat’tan gelen bir Osmanlı ordusu ile Dulkadirli hükümdarı Süleyman Bey Kayseri’yi kuşatırken, II. Murad Rumeli ve Anadolu askerleri ile Mart ayında Akşehir’i ele geçirdi. Karaman kuvvetlerinin mağlubiyeti ile Konya’dan sonra Beyşehir ve civarı da işgal olundu. Karşı koyamayan İbrahim Bey Taşeli’ne çekildi.

Karısının şefaati ile anlaşma imzaladı. Kayseri’yi Dulkadirlere iade eden padişah Edirne’ye döndü.